Γιατι ακούω κόκκινο 105.5

Γιατί ακούω Κόκκινο 105.5...

Γεννήθηκα σε αριστερό περιβάλλον. Δεν είχα επιλογή. Οι αριστερές απόψεις και στάσεις ζωής μπήκαν βαθιά μέσα στο dna μου. Στην εφηβεία όπως ήταν λογικό και αναμενόμενο αμφισβήτησα. Δεν ήθελα καμία σχέση με την πολιτική, και δεν ήθελα καμία σχέση με αυτό που εκλάμβανα ως καταπίεση της καλλιτεχνικής και ψυχικής ελευθερίας μου. Έφυγα και για κάποια χρόνια στο εξωτερικό και έχασα τις επαφές μου με την ελληνική πραγματικότητα. Έλα όμως που η πραγματικότητα μου ήταν και είναι πάντα η αριστερά, και έβγαινε πάντα μπροστά μου στις πολιτικές συζητήσεις. Σιγά, σιγά την αποδέχθηκα χωρίς να φανατιστώ και χωρίς να οργανωθώ. Βρήκα τρόπους να την υπηρετήσω υποχθόνια μέσα από την δουλειά μου-αυτόνομα.

Με τα γεγονότα του Δεκέμβρη 2008, με περιτριγύριζαν μνήμες που δεν ήταν δικές μου. Ήταν αυτές από τις ιστορίες και τις διηγήσεις των παππούδων και γονιών, αλλά και από τα βιβλία της Ζωρζ Σαρρή τα οποία καταβρόχθιζα στην παιδική μου ηλικία. Ήθελα να ξέρω τα πάντα που συνέβαιναν όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σε όλη την Ελλάδα, κάθε στιγμή, κάθε λεπτό. Όμως δεν είμαι σε καμία οργάνωση ώστε να τα μαθαίνω όλα από πρώτο χέρι. Πήγα σχεδόν σε όλες τις πορείες αλλά εκεί μάθαινα μόνο αυτά που έβλεπα... Και αυτό δεν ήταν αρκετό.

Είπα τότε στη μητέρα μου ότι δεν ξέρω από που να ενημερωθώ, ότι οι ειδήσεις λένε μόνο ψέμματα. Και μου είπε άκου το Κόκκινο. Έτσι μπήκε στη ζωή μου αυτός ο ραδιοφωνικός σταθμός... Πράγματι, μπορούσα να πηγαίνω στο μάθημά μου και να μάθω ότι κυνηγάνε δημοσιογράφους, ή ότι χτυπάνε μεσήλικες, ότι καταστρέφουν πάρκα 5 η ώρα το πρωί, ότι προσπαθούν να δολοφονήσουν ανθρώπους που αγωνίζονται για τα δικαιώματα των συνανθρώπων τους. Στο Κόκκινο άκουσα έγκυρες ειδήσεις. Ωραία, και;;

Το θέμα είναι γιατί συνέχισα να τον ακούω. Διότι από τότε δεν έχει περάσει μέρα που να μην συντονιστώ στο 105.5 έστω και για μια μόνο ώρα. Αυτό που με εκανε καθημερινή ακροάτρια είναι ότι το Κόκκινο είναι γεμάτο χαρούμενους ανθρώπους. Και έτσι μπόρεσα να δω μια αριστερά έτσι όπως την ήθελα. Χρωματιστή και φωτεινή. Η σοβαροφανής εικόνα της αριστεράς σβήστηκε. Αυτή η εικόνα που την ήθελε μουντή και γκρίζα έφυγε. Ίσως να μην ήταν ποτέ έτσι, δεν ξέρω. Μπορεί να είναι απλά οι άνθρωποι γύρω μας έτσι. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ένιωθα μια αριστερά σκοτεινή, η οποία φωτίστηκε...

Μπόρεσα να ταυτιστώ, να ακούσω φωνές που εκφράζανε τη δικιά μου σκέψη. Είδα ότι ένας πυρήνας από αυτό τον χώρο σκέφτεται, κινείται, και εκφράζεται με έναν τρόπο πολύ κοντά στον δικό μου.

Γι αυτό ακούω Κόκκινο.

Σας ευχαριστώ όλους γιατί χρωματίσατε τη ζωή μου ακριβώς όπως την ήθελα να χρωματίσει.....