Μπούρμπερη 1

Περπατώντας το δρόμο της μουσικής ανακάλυψα αμέτρητα μονοπάτια. Άλλα πάνε από δω και άλλα από εκεί. Διασταυρώνονται, χωρίζουν, ενώνονται, και χωρίζουν ξανά. Σαν μια σπείρα που κάθε δαχτυλίδι της έχει γραμμές που το ενώνουν με το δίπλα, ή και το παραδίπλα...

Στην αρχή της διαδρομής μου γελούσα με την φράση "η μουσική είναι μια." Χιλιάδες πολιτισμοί με διαφορετικά είδη ο καθένας, με κουλτούρες και υποκουλτούρες.

Σιγά σιγά είδα ότι το ένα είδος εξαρτάται από το άλλο, έμμεσα ή άμεσα. Η Τζαζ δεν θα υπήρχε χωρίς την κλασσική μουσική, ούτε μεγάλο μέρος της μουσικής της Καραϊβικής. Όπως και τα παραπάνω είδη δεν θα υπήρχαν χωρίς την Αφρικάνικη μουσική κουλτούρα. Η ελληνική παραδοσιακή μουσική εξελίχθηκε με τη βοήθεια της βαλκανικής και της τουρκικής, ή και το ανάποδο. Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ποιος ήταν πρώτος. Η τουρκική μουσική πήρε από την Περσία, και η Περσία από την Νότια Ασία (Πακιστάν, Ινδία, Μπαγκλαντές) και αντίστροφα.

Η μουσική των λαών αλληλοεξαρτάται...Ταξιδεύει, περνάει ωκεανούς και περνάει βουνά. Όταν φτάσει σε ένα μέρος κάθεται και αναμειγνύεται χωρίς φόβο και πάθος με τον τόπο και τους ανθρώπους του. Δεν κοιτάει χρώμα και τάξη, κοιτάει μόνο πού θα βρει ανθρώπους που την έχουν ανάγκη και που θέλουν να εκφραστούν μέσα από αυτή.

Πλέον όλοι όσοι ζούμε σε περιοχές με tv, ραδιόφωνο και internet έχουμε ακούσει και χορέψει με είδη, που μέσα τους κρύβουν άλλα είδη, που μέσα τους κρύβουν άλλα είδη, χωρίς εμείς να υποψιαζόμαστε πόσοι πολιτισμοί έχουν βοηθήσει για την δημιουργία του ακούσματος που φτάνει στα αυτιά μας.

Μέρος του εαυτού μας είναι και οι άλλοι. Πόσα έχουμε πάρει και πόσα έχουμε δώσει χωρίς καν να τους γνωρίσουμε. Τώρα που είναι δίπλα μας αντί να "ρουφήξουμε" τον πολιτισμό που φέρνουν, τους διώχνουμε. Διώχνουμε το ποτάμι αυτό που μας ανανεώνει το βάλτο μας.

Προσωπικά ο βάλτος δεν μου αρέσει.....